Tuesday, January 18, 2011

“Hindi Maaasahang Pangyayari”




              Napakaliwanag ng umaga. May mga sasakyang nagliliparan sa himpapawid kasabay ng paglalakad ng mga taong robot sa paligid. Nang biglang may sumigaw at sumabog kasabay ng tunog na BOOM!!
            “Gising!! Gising!! Kaini muna ang iyong umagahan at mamaya ay narito na ang school service mo.”, ang sabi ng kanyang nanay.
            “Opo,Inay. Pero  nanaginip ako kanina, may mga nagliliparang sasakyang parang spaceships at biglang…” sabi ni Ryan.
            “Sshhh…wag ka nang dumaldal, kumain ka na at baka mahuli ka sa iyong klase.” Sabi ng kanyang nanay.
            Si Ryan ay isang napakabait na anak. Hindi lamang mabait kundi isang napakatalinong bata. Hanga sa kanya ang kanyang mga magulang dahil sa kanyang angking talinong taglay.
            Sa paaralan habang nagguguhit ng larawan si Ryan, biglang dumatingang kanyang guro at nakita ang kanyang gawa.
Guro: Mahusay ka palang magguhit Ryan! Hindi nap ala nating kailangang humanap ng ipanlalaban sa pagguhit. Si Ryan na lamang.
Ryan: Ma’am talaga po?
Guro: Syempre naman.

            Pagkatapos ng klase, tuwang tuwang umuwi si Ryan.
Pagdating sa bahay…
Ryan: Nay!!Nay!!
Nanay: O,bakit anak?  Tuwang tuwa ka atang umuwi ngayon?
Ryan: Oo nga po nanay kasi po napili po ako bilang “contestant” sa pagguhit bukas.
Nanay: Mabuti naman anak, kaya “proud na proud” ako sa iyo eh.

            Sabado…Kinabukasan nagpaalam siya sa kanyang nanay upaang pumunta sa kanilang budega. Sa pagpasok niya sa pinto, biglang may nakislap kislap na ilaw na tilang “Christmas light” na nanggagaling sa kahon. Dali-dali niya itong binuksan at biglang naging maliwanag ang paligid.
Ryan: Ah! Anu ba yan? Bakit sobrang liwanag? Ano kayang mayroon sa loob nito?

           Bigla niyang tinuntong ang kanyang paa sa loob at galling sa napakaliwanag na ilaw ay unti-unti itong  nawala na nagbunga ng nakakapagtakang paligid. May mga sasakyang nasa himpapawid, may mga taong  robot at paligid ng metal ang lugar na iyon.
Ryan: Wow! Ngaun lang ako nakakita ng ganito! Bakit ganun ang mga nilalakaran, gawa sa metal? Bakit may iba’t ibang sasakyan sa lumilipad sa himpapawid kahit tubig may mga kulay rin? Anung lugar ito? Paano ako makakabalik sa aming daigdig?

         Biglang may tumawag sa kanyang pangalan na tila mo’y isang higanteng tao na may napakalagong na boses.
Higanteng Boses: Ryan…Ryan…
Ryan: Sino ka? Nasaan ako? Bakit ganito ang paligid? Walang mga tao at puro robot ang nasa paligid? Nasaan ako?
Higanteng Boses: Narito ka sa future. Heto ang itsura ng future, maraming nagbago.
Ryan: Future?
Higanteng Boses: Oo,tama ka…Nagustuhan mo ba ang lugar na ito?
Ryan: Parang naninibago po ako. Parang ito ang itsura ng malimit na napapanaginipan ko.
Higanteng Boses: Tama ka, dahil sa lawak ng iyong imahinasyon, pati ang lugar na ito ay nararating ng iyong malikhaing isip.
Ryan: Maari kop o bang malibot ito ng inyong lugar?
Higanteng Boses: Sige at sumakay ka dyan sa modernong sasakyan na iyan.


         Sa kanyang paglilibot, napansin niyang napakarami na palang nagbago. Kahit isang tao, walang makikita. Ito ay paligid ng mga robots na lamang. Pati hindi mo na kailangang maglakad dahil mismo ang nilalakaran mo na ang syang gumagalaw.
Higanteng Boses: Sundan mo ang aking mga sinasabi. Pumunta kamumuno sa lugar na ito at hayaan mong makilala ka nila.
Ryan: Sige po. Ngunit san po ba dito ang  daan?
Higanteng Boses: Sundan mo lamang ang ibong kulay puti na lumilipad sa itaas at matatagpuan mo sila.
Ryan: Sige po.

          Pagdating doon…
Namumuno: Sino kang pangahas ka?
Ibon: Hindi po, hindi po. Siya po ay pinadala dito ni Higanteng Boses.
Namumuno: Sige at ika’y magpakilala.
Ryan: Galing po ako sa nakaraan, hindi kop o sinasadyang makapunta sa lugar na ito. Pasensya na po. Ako nga pala si Ryan.
Namumuno:  May patimpalak na mangyayari bukas. Maaari ka bang lumaban gamit ang mga gamit na ito at tutulungan kitang bumalik sa iyong pinanggalingan.
Ryan: Sige po. Maaari kop o bang subukan ang mga ito.
Namumuno: Heto at pag-aralan mo.

       Pagkatapos  ng kanyang pagsasanay, kinabukasan…
Maraming nag-uusap at biglang…
Namumuno: Ito na  ang pinakahihintay  nating lahat.
 Ang paglalaban ng taong nanggaling sa nakaraan na si Ryan at ang Robotian na si Fritzian.
Halina’t tunghayan na natin.
            Sa kanilang mahigpit na paglalabanan…
Fritzian: Heto ang para sa iyo!
            Hinagisan ng bomba  si Ryan ngunit umiwas ito.
Ryan: Hindi mo ako kayang talunin, kaya heto ang sayo!
            Sa paghahagisan nila ng bomba, maraming mawalang mga robots. Kaya nagpasyang itigil na ang nasabing kompetisyon.
Namumuno: Itigil ang kompetisyon.
Marami nang buhay na ang nasawi. Wag na natin itong patagalllin pa. Kayong dalawa ay tatanghalin bilang mga nagwagi.
Lahat: (nagpalakpakan)
Ryan: Pasensya na Fritzian.
Fritzian: Wala yun basta’t walang nasaktan sa ating dalawa.
          
          Pagbalik sa kaharian ng namumuno…
Namumuno: Bakit? Ayaw mo nab a dito?
RYAN: Hindi naman pos a ganoon. Naalalanko lang po ang aking mga mahal sa buhay.
Namumuno: Ipikit mo ang iyong mga mata.
Ryan: Sige po, maraming salamat po. Hindi ko po malilimutan ang kabaitang binigay nyo po sa akin.
Maraming salamat po.

        At ipinikit nya na ang kanyang mga mata.
Pagmulat ng mata…
Ryan:Nay!!Nay!! (biglang yakap)
Namimiss ko na po kayo. Ang tagal ko na po kayong hindi nakikita.
Nanay: Hay naku, ikaw talaga! Nalambing ka na naman. Wala pang isang oras na nasa budega ka.
Ryan: Ganun po ba? Pero alam nyo po Inay, nakapunta na po ako sa…
Nanay: Future?
Ryan: Opo.
Nanay: Hay naku, nakatulog ka na naman no? Ang lawak kasi ng imahinasyon mo kaya kung anu anon a ang pumapasok sa isip mo. Sige kumain ka na. Gutom lang yan.
Ryan: Pero…
Nanay: Kumain ka na.
Ryan: Sige po.
              At sya’y nakabalik  sa kanyang pinanggalingan, may mga tao sa paligid, Masaya at ibang iba sa naturang “future”.
            
            Sa tuwing tapos na ang kanilang klase, lagi nyang pinupuntahan ang “future” upang matunghayan  ang araw-araw na pangyayari roon at ibinabahagi niya ito sa kanyang mga kaklase kahit ang iba sa kanya.


New Generations 2020

SOL: Shout-Out Loud


                Shout-Out is the show full of interesting scenes. I like the performers each day. The way   they shared their talents to everyone. They are not afraid of us if we will know their hiding talents.
               It is similar to GMA 7’s TV show Nut’s Entertainment having sets of talents to perform. There is the presence of uniqueness of each other’s talent. I can also feel their confidence having in their personality.
               In this show, it helps the entire performer to have self-possession in them. It gives laughter to everyone in terms of their sadness. It really amazing to watch different talents of different artists.        
              Every weekday, I with my friends watch this show to remove the stress and tiredness that we’ve got. It makes us feel better and chaste.
               Shout-Out is the best show for all the ages. It tells around the world what the best thing that Filipino has is. Having a great talent, excellent personality and being a good person.
               So for all the people who hide their feelings, Shout-Out is the best show to watch SOL: Shot Out Loud.

Shout-out Themesong


A Good Net Savvy





Ask yourself, are you an internet user? Do you consider yourself as a responsible Net Savvy? But how?

Being an internet user is very easy but being a responsible Net Savvy is challenging in every users. You must use the internet in good ways to help other peoples in their problems. Notice the site of Top Culinary Schools Online. They use the internet as the source of communicating to all the people in the world for them to know the schools of Culinary Arts. It helps the students to skilled in cooking and innovation. Some Culinary Art Schools in the world are Le Cordon Bleu in North America and Le Cordon Bleu International in NYC.

Another site is the Ad Sense program which allows website publisher/owners to sign up with Google Ads on their site. These are essentially acted as “Google Partners” and the ads were chosen by the Google both for display are contextual and the ads are related to the publisher’s website.

Websites provides a value of interesting service to the worldwide community and for the express purpose but we must be careful to the internet user that has a lot of tricks up the repertoire besides chatting up the strangers.

Being an internet user must be responsible. You must do and serve your duty not only to all people you know but to everyone.
How To Be A Responsible Netizen:
http://www.youtube.com/watch?v=zS1Ci4Phxpo

VoiCESZ inside MY Heart



                        I’ve been thinking about myself. I don’t know how will I shared my taught and ideas to everybody. I was scared to them thinking that they will laugh at me.
                     
                        It’s been a year that I’ve been silent. Sitting alone and pretending my ideas to share. I think it’s the time to reveal what is the real me to contingent what I’ve been thinking, to learn more and gain more knowledge and I think it is the solution to correct your wrong things.
                     
                        Is it easy to reveal what is the real you? Probably I think it will be challenging to me but that is the right way to do. So I think about this title to ejaculate and reveal the secrets I’ve been keeping difficulty. For the voices it symbols the ideas that I’ve been never shared to someone. I think that it will be more elegant than what I did. So I decided to share it to everybody. Make a better life in having the advices of everybody.
                   
                     For all the people like me, keeping the secrets for a long time. This is the way to shout around the world the VoiCESZ inside Our Hearts.